۱۳۸۸/۹/۳۰

از سر میرداماد تا دو راهی قلهک

تو زندگی آدم یه جاهایی همیشه میمونه واسه آدم که میشه یه خاطره ناز. واسه من ، تو خیابون شریعتی از سر میرداماد تا دوراهی قلهک حکم همون جای پرخاطره رو همیشه واسم داشته. یادم میاد خونه خاله بزرگم که معمولاً همه دختر خاله پسرخاله ها اونجا چتر میشدیم قدیما اونجا بود. پنجشنبه ظهر ها که از مدرسه تعطیل میشدم با سرویس تا سر میرداماد میومدم و بقیه راه رو شاد و شنگول تو گرمای آفتاب میومدم تا دوراهی قلهک و خونه خاله و هزار تا بازی با بچه های دیگه. آخ که چه روزگاری بود....

۱ نظر:

ناشناس گفت...

خوش به حالت که خاطره و جاهای قشنگ تو ذهنت داری. برای من هیچی نمی مونه تو ذهنم که خاطره بشه. یعنی من اصلا نمی تونم به عقب نگاه کنم. بهت حسودیم شد.